Uczniowie VII „d” w roli bohaterów „Quo vadis” H. Sienkiewicza,

„Quo vadis” H. Sienkiewicza, czyli dokąd zaprowadziły klasę VII  „d” spotkania z lekturą...

            Nagroda Nobla dla Henryka Sienkiewicza to bez wątpienia najważniejsze wydarzenie literackie ubiegłego wieku i święto  polskiej twórczości. To bardzo ważny element w biografii pisarza – Henryk Sienkiewicz jako  pierwszy Polak uhonorowany został przez Szwedzką Akademię -  w dziedzinie literatury -  za  „wybitne osiągnięcia w dziedzinie epiki i rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”. Ten radosny i przyjemny  obowiązek informowania  o nagrodzie przyznanej Artyście w 1905 r.  łączę  na zajęciach z przybliżeniem uczniom  sylwetki Pisarza, który część życia spędził przecież na naszej kieleckiej ziemi – w pobliskim Strawczynie. Nobel dla Henryka Sienkiewicza to nie tylko wydarzenie z dziedziny życia artystycznego – fakt, który należy, owszem, „odnotować”, a potem odłożyć ad acta...

        To międzynarodowe wyróżnienie  powinno na stałe zaistnieć w praktyce  szkolnej - winna zaistnieć w świadomości literackiej  moich uczniów  nagrodzona w Sztokholmie – twórczość Laureata. Jej dotychczasowe miejsce w programie szkoły podstawowej  to tekst „Latarnika” oraz powieść „Quo vadis”. Dla uczniów Sienkiewiczowskie utwory, zwłaszcza ten drugi, okazują się trudne już na poziomie pierwszej lektury tekstu. Ogrom wydarzeń powieściowych, szybki rozwój akcji, mnóstwo postaci i stylizowana polszczyzna są powodem niezrozumienia utworu. Jak niechęć młodzieży do tego trudnego tekstu przełamać? Spróbowałam ten stan zmienić, aktywizując swoich siódmoklasistów - zachęcając ich do samodzielnej pracy i zabawy w teatr.

            Tak było w tym roku szkolnym na lekcjach języka polskiego w klasie VII „d”...
Mimo pandemii i niemożności spotkania się w szkole uczniowie wcielili się w role wybranych bohaterów „Quo vadis”. Własnoręcznie przygotowali stroje i rekwizyty,  oddające klimat  czasów pierwszych chrześcijan. Brawa za ciekawe prezentacje!
Tymi występami kończyliśmy cykl lekcji związanych z omówieniem  Sienkiewiczowskiego dzieła. Ta lekcja pokazała, że warto takie działania podejmować. Wyzwoliła  u uczniów,  nawet u tych bardziej opornych, zaangażowanie i  - w konsekwencji  - pozytywne nastawienie do lektury. Nauczyciela to bardzo cieszy,  stanowi  powód do satysfakcji oraz  motywację  do dalszej pracy.

          Jako propozycję rozszerzenia „obecności” lektury na lekcjach języka polskiego podaję   przemyślenia z naszych spotkań z „Quo vadis” H. Sienkiewicza,  przygotowane przez uczniów w formie prezentacji. Karolinko Kwiecień, Natalko Wodecka, Amelko Ząbek oraz Natalko Woźniak – dziękuję Wam, Dziewczęta, za przygotowanie tego materiału!

 Agnieszka Ginter-Wijas

  wraz z  uczniami kl. VII „d”

Prezentacja przygotowana przez uczniów - zobacz